Podróż, która musiała się udać. Sycylia, cz. 3 i ostatnia: Noto i Katania

W drodze z serca Ortigii na dworzec autobusowy w Syrakuzach towarzyszyły nam senne promienie słońca i orzeźwiające krople przelotnego deszczu. To był trzeci, choć nie ostatni cel naszej podróży, a ja już czułam jej nadchodzący kres. Po wszystkich cudach Ortigii nie spodziewałam się już niczego lepszego, choć byłam mocno zaintrygowana samym słowem Noto. Od samego…